CECHY MAKROSKOPOWE
 Grupa owocników
|
Owocniki owalne, kuliste, rzadziej guzowate o wielkości 1-3 cm. Żółtawe na wczesnych etapach rozwoju, potem czerwonawe do czerwono-brązowych. Pokryte gęstą warstewką jedwabistych, hialinowych strzępek. (owocniki mogą sprawiać wrażenie zapleśniałych) Powierzchniowe strzępki – włoski są bardzo nietrwałe i ścierają się już w trakcie wydobywania owocnika z gleby. Gleba owocnika najpierw biała, potem żółto-kremowa, finalnie intensywnie żółta, poprzecinana licznymi żyłkami w kolorze żółto-brązowym. Żyłki czasem o chaotycznym przebiegu, jednak najczęściej koncentrycznie biegnące od krawędzi owocnika do jego – bardzo często – płonnej, centralnej części. Zapach owocników stęchły, silnie drażniący i nieprzyjemny. Smak nieokreślony.
|
CECHY MIKROSKOPOWE
 Zarodniki w workach
|
Perydium dwuwarstwowe. Zewnętrzną warstwę suprapelis tworzą gęsto zbite włoski. Włoski o grubości 3-6 μm, wyraźnie inkrustowane, septowane, zawsze zabarwione na kolor żółto-kremowy, żółty, lub żółto-brązowy. Warstwa subpelis o grubości 200-260 μm, zbudowana z grubościennych, nieco wydłużonych komórek. Worki zawsze 8-zarodnikowe z zarodnikami ułożonymi w rzędzie, 150-220 x 21-33 μm. Cylindryczne, z wyraźnie zwężającym się trzonkiem. Parafizy długie, nitkowate 190-250 x 5-9 μm. Septowane, hialinowe, o nieregularnie i chaotycznie wygiętych kształtach. Zarodniki kuliste o średniej wielkości (17)20-25(35), początkowo hialinowe, potem niekiedy lekko zabarwione na kremowo-żółty kolor. Gładkie na powierzchni, o lekko pogrubionych ściankach, wypełnione czasem nieregularną treścią.
|
 |
|
Perydium Hydnocystis bombycina |
 |
 |
 |
Hymenium |
Włoski perydialne |
Włoski zewnętrznej otoczki |
|
SIEDLISKO
|
Hydnocystis bombycina wyrasta w lasach liściastych lub iglastych. Najczęstszym partnerem mikoryzowym jest Tilia, Ulmus, Alnus oraz Quercus, a wśród drzew iglastych Picea i Pseudotsuga. Gatunek ten zdecydowanie preferuje zacienione i wilgotne miejsca, często w obecności roślin zielnych jak Petasites czy Urtica. Owocniki wyrastają stosunkowo płytko, w zdecydowanej większości przypadków semihypogeicznie. Wyrastają najczęściej w grupach kilku owocników. Dojrzałe owocniki można znaleźć od czerwca do listopada.
|
WYSTĘPOWANIE
|
Hydnocystis bombycina gatunek odkryty w Polsce w 2009 roku. W kolejnych latach, a szczególnie w okresie 2021-22 odkrywano kolejne stanowiska, pozwalające uznać ten gatunek za umiarkowanie częsty. W Europie znajdowany stosunkowo często. Podawany z większości krajów europejskich. We Włoszech, Francji, Wielkiej Brytanii czy na Węgrzech uznawany wręcz za pospolity.
Wyżyna Śląska – DF22, Rogoźnik k. Piekar Śląskich, Czerwiec 2009
Pogórze Śląskie– DF 82, Zabrzeg k. Pszczyny, Sierpień 2011
Kotlina Oświęcimska – DF 72, Łąka k. Pszczyny, Wrzesień 2021
Nizina Śląska – CE 77, Szumirad k. Ozimka, Czerwiec 2022
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF 46, Bukowno k. Jaworzna, Lipiec 2022
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF66, Bolęcin k. Chrzanowa, Wrzesień 2022
|
UWAGI
 Grupa owocników
|
Hydnocystis bombycina to gatunek łatwy do oznaczenia nawet tylko po cechach makroskopowych. Prawdopodobnie jest znacznie częstszy niż wskazywałaby na to liczba stanowisk. Zajmuje jednak siedliska zwyczajowo bardzo rzadko eksplorowane w poszukiwaniu grzybów podziemnych – wilgotne, mocno zarośnięte, zacienione, często na brzegach niewielkich zbiorników wodnych, czy rzek.
|
|
Inkrustowane włoski perydialne |
Hialinowe włoski zewnętrznej otoczki |
|
